گراپتوپتالوم بلوس میان طبقه‌ی تاسیتوس و گراپتوپتالوم در نوسان است. تعلق آن به گراپتوپتالوم پیش‌تر ذکر شده و در نهایت 15 سال پیش آن را در این سرده جای دادند. به واسطه‌ی گل‌های بزرگی که این گونه دارد و لب‌هایی که پیرامون اندام تولیدمثل این گونه وجود دارند، آن را با سایر ارقام گراپتوپتالوم متفاوت می‌دانند. این گیاه دارای گل‌آذین‌های بزرگ‌تر، برگ‌های سبزتر و گل‌های قرمز پررنگ‌تر با احتمال ظاهر شدن بیش از یک بار در سال می‌باشد و برگچه‌های برجسته‌تری در ساقه‌های گل‌دار دارد.
گل‌آذین‌های انفرادی: قطر آن‌ها به 10 سانتی‌متر هم می‌رسد و تقریباً به صورت موازی با سطح زمین قرار می‌گیرند.
برگ‌ها: هر برگ به صورت دایروی و دارای نوک متمایل به مثلثی می‌باشد که طول آن به بیش از 25 میلی‌متر می‌رسد. رنگ آن خاکستری-سبز بوده و می‌تواند شکل‌های متغیری داشته باشد.
گل‌ها: احتمالاً این گونه بزرگ‌ترین گل‌ها را در خانواده‌ی گل‌نازیان دارد و قطعاً شاداب‌ترین گل‌ها از آنِ این گونه است. گل‌ها بیش از 2.5 سانتی‌متر عرض داشته و رنگ صورتی پررنگ متمایل به قرمز در بالای یک شاخه‌ی 10 سانتی‌متری دارند. تک‌تک گل‌ها دارای 5 گلبرگ، شکل ستاره‌ای و پرچم‌های صورتی تیره/قرمز هستند که بساک‌های سفیدی از مرکز صورتی/قرمز آن‌ها بیرون می‌آیند.
زمان شکوفه‌دهی: اواخر بهار – اوایل تابستان. گل‌ها چند هفته دوام خواهند داشت.
کاشت: کاشت این گیاه نسبتاً سرراست است. نسبت به سایر اعضای خانواده نیاز به سایه‌ی بیشتری برای رشد دارد، اما می‌‎تواند آفتاب کامل را تحمل کند. درهرحال، بهتر است که در معرض سایه‌‎ی نسبتاً روشن قرار بگیرد.
اگرچه این گیاه به خاک دانه‌دار و متخلخل با زه‌کشی خوب نیاز دارد، اما خاک باید بتواند رطوبت موردنیاز گیاه را نگه دارد. خاک ایدئال باید حاوی سهم‌های برابری از لوم با افزودن سنگ‌ریزه‌های کوچک (نظیر پومیس یا شن لاوا) باشد. زه‌کشی خوب ضروری است.
هنگامی که گیاه خشک شد باید آبیاری کنید و دیگر اقدام به آبیاری ننمایید، مگر این‌که خاک کاملاً خشک شده باشد. کود باید صرفاً یک بار در طول فصل رشد به کار گرفته شود که در آن مورد هم باید به یک‌چهارم مقدار توصیه‌شده روی برچسب رقیق گردد.
در طول ماه‌های آبان تا فروردین، بسیار کم آبیاری کنید، به میزانی که شاخ‌وبرگ خشک نشوند. این گیاه می‌تواند به خوبی زمستان را در زیر چراغ رشد و یک اتاق خنک پشت سر بگذارد. گراپتوپتالوم بلوس برای شکل‌دهی به گل نیاز به دمای پایین دارد و گل نخواهد داد، مگر این‌که حداقل یک ماه از زمستان را در دمای 15 درجه‌ی سانتی‌گراد یا کمتر باشد. معمولاً توصیه می‌شود که این گیاه را در دمای انجماد نگذارید، اما می‌تواند برای دوره‌ای کوتاه و در شرایط خشک، دمای زیر منفی 5 درجه‌ی سانتی‌گراد را نیز تحمل نماید.
توجه لازمه را داشته باشید تا خاک به واسطه‌ی ریشه‌ی دارای رطوبت بیش از حد پوسیده نشود. در یک موقعیت بسیار مرطوب در زمستان، امکان پوسیدگی ریشه در شرایط کاملاً خشک نیز وجود دارد. این گیاه به اندازه‌ی خاک خشک، دوستدار هوای خشک نیز می‌باشد.
گل‌آذین‌های فشرده و جمع‌وجور مورد علاقه‌ی شپشک‌های آردی هستند.